dinsdag 23 november 2010

GOING THE DISTANCE

Zonder veel verwachtingen ben ik dit weekend naar Going the Distance gaan kijken. Een beetje verveeld zelfs in het begin want het leek wel een typische Amerikaanse romantische komedie te worden, wat dus wil zeggen dat er een voorspelbaar einde zat aan te komen ! Toch kon deze film van Nanette Burstein soms wel verassen alhoewel je de filmzaal toch niet helemaal tevreden kunt verlaten.

Wat flauwe grapjes hier en daar waar de filmzaal zeker niet van plat lag, romantische en emotionele momenten (die ook niet altijd konden raken) worden hier afgewisseld. Gelukkig hadden we nog Drew Barrymore die de film, met haar uitstekende acteerwerk, toch wel een beetje gered heeft. Zij kroop in de huid van Erin die een zomerliefde tegenkwam : Garrett (Justin Long, die toch ook een beetje teleurstelde). Deze twee proberen de uitdaging van een lange afstandsrelatie aan te gaan en er een succes van te maken, wat niet altijd even makkelijk is. De onzekerheden die ze tegenkomen, de problemen met hun werk,...

De moderne muziek in dit stuk past er dan wel weer heel goed bij. The Pretenders en The Boxer Rebillion zijn zeer gepast en zorgen toch voor een goede en gezellige sfeer in de film. Natuurlijk kun je ook nooit veel mis doen met twee zo'n goede groepen.

Zoals ik al zei was Nanette Burstein niet heel verassend uit de hoek gekomen met haar film. Er zijn een paar leuke, ontspannende en grappige momenten, maar die kan je dan ook op één hand tellen. De romantische momenten werden veruit overdreven en de vulgeaire moppen waren ook niet altijd even plezant om naar te kijken. Soms was het zelfs zo erg dat je van schaamtelijke uitdrukking je hoofd snel naar de andere kant moest omdraaien. Toch waren de andere werken van Nanette Burstein zeker niet slecht. Met haar Kid Stays in the Picture had ze toch een goeie documentaire op zak en American Teen was ook zeker niet slecht. Het is dan natuurlijk ook niet makkelijk om van documentaires over te schakelen naar een leuke rom-kom.

Al bij al bekeken was het dus geen bijzondere film en zou ik aanraden om toch maar een andere te bekijken als je nog eens een gezellig filmavondje organiseerd!


zaterdag 16 oktober 2010

OPDRACHT GOOGLE TRANSLATE

Vanaf 1 september dit jaar, ik heb net in mijn kamer slapen. Als mijn nieuwe huisgenoot (en klasgenoot) bijgekregen anderen. We doen triatlon en de Twilight film te houden, dus besloten we naar onze kamer om een echte triatlon en de schemering kamer te bouwen te maken! Een muur vol is, wij zitten met de avond, en anderen met foto's van beroemde triatleten, zoals mijn favoriete triatleten Emma Moffat en Ashleigh goed. Hier hebben we een hoop lol! Natuurlijk hoop ik dat we veel ervaring meer dit jaar!

zaterdag 25 september 2010

"HET STUK"

Vorige week vrijdag zijn we onder de les Nederlands naar Het Stuk geweest. Dit is een kunstcentrum in Leuven.


Eerst gingen we naar een werk kijken, From Here to Ear genaamd, waar 40 zebravinken zelf hun muziek maakten met gitaren die daar stonden. Dit deden ze door op de gitaren te lopen of er op te belanden. Het werkstuk is van de Franse muzikant, componist en beeldend kunstenaar Céleste Boursier-Mougenot.
Dit vond ik wel leuk om te zien, omdat het voor elke groep of persoon die daar komt andere geluiden zijn. Ook vond ik dit heel origineel gevonden!


Daarna gingen we naar een ander soort kunst. New York, New York. Dit werk is van Candice Breitz. Het bestaat uit twee delen. Het eerste deel bestaat uit vier kortfilms die de rolontwikkeling van elk tweelingpaar documenteert. In het tweede deel konden we een kort filmpje bekijken, waar er telkens iemand van elke tweeling in meespeelde. De bedoeling is dat ze hun karakter probeerden te spelen in dit filmpje.
Hier was ik iets minder enthousiast over. Ik vond de vogeltjes leuker en ook interresanter om naar te kijken.


Maar toch, het was zeker de moeite om "Het Stuk" te bezoeken!